โคชูจัง เป็นเสมือนน้ำพริกของไทยมีส่วนผสมคือ พริกสีแดงสด ถั่วเหลืองหมักเกลือ ซอสถั่วเหลืองและข้าวเหนียวนึ่ง นำส่วนผสมทุกอย่างตำให้ละเอียดแล้วนำมาคลุกให้เขาเป็นเนื้อเดียวกันจะกลายเป็นสีแดงคล้ำอย่างชัดเจน โคชูจังใช้รับประทานเป็ นน้ำพริกกับข้าวสวย ดังเช่น น้ำพริกต่างๆของไทยหรือใช้ผสมในต้มซุปหรือผัดเพื่อเพิ่มรสชาติของอาหารให้อร่อยขึ้น
ลักษณะของพริกแดงก็คือ พริกแก่จัดจนเป็นสีแดงนั่นเอง และคนเกาหลีใช้ในการประกอบอาหารหลากหลายประเภท โดยแท้จริงแล้วพริกมิใช่เป็นพืชดั้งเดิมของคาบสมุทรแห่งนี้ ชาวโปรตุเกสที่มาค้าขายทางซีกโลกตะวันออกได้น้ำพริกพันธุ์พื้นเมืองชนิดนี้จากแถบลาตินอเมริกาเข้ามาเผยแพร่ในเกาหลีเมื่อราวคริสตศ์ตวรรษที่ 17 จากนั้นพริกได้กลายเป็นส่วนประกอบที่สำคัญในการปรุงอาหาร ทําให้อาหารเกาหลีมีรสเผ็ดและกลายเป็นสัญลักษณ์สำคัญของอาหารการกินของคนในสังคมนี้
สําหรับโคชูจังที่มีชื่อเสียงที่สุดของเกาหลีใต้ในปัจจุบันจะมาจากเมืองซุนชังในจังหวัดโชลลาเหนือบริเวณแถบนี้เป็นแหล่งปลูกพริกแดง ทำนาเกลือ ปลูกถั่วเหลืองและปลูกข้าว ซึ่งเป็นส่วนประกอบสำคัญของโคชูจัง อนึ่ง มีเรื่องเล่าถึงครั้งอดีตกาลว่า ครั้งหนึ่งกษัตริย์พระองค์หนึ่งแห่งอาณาจักรโชซอนได้เสด็จมาทรงภาระกิจยังเมืองนี้ พระองค์ได้ทรงหยุดเพื่อเสวยพระกระยาหารกลางวันที่บ้านชาวนาแห่งหนึ่ง ชาวนาผู้ยากไร้ไม่มีอะไรจะถวาย นอกจากน้ำพริกหรือโคชูจังกับข้าวหุงร้อน ๆ ภายหลังการเสวยอาหารที่ถวายแล้วกษัตริย์พระองค์นั้นทรงพอพระทัยในรสชาติของโคชูจังยิ่งนัก จึงได้สร้างให้ข้าราชการท้องถิ่นนำโคชูจังที่ผลิตจากหมู่บ้านนี้ไปถวายในพระราชวังเสมอไม่ได้ขาด ทำให้ชื่อเสียงของโคชูจังจากเมืองนี้เป็นที่เลื่องลือไปทั่ว ปัจจุบันครอบครัวของนางมูน อ๊อก-เร วัย 69 ปี ที่มีลูกชาย 3 คนและลูกสาว 2 คน แห่งเมืองซุนชังที่ทำการผลิตขายตลอดมา จนมีผู้เรียกนางว่า “ยายโคชูจัง” เพราะผู้บริโภคต่างติดใจฝีมือการปรุงรสโคชูจังของนางมาก ทำให้ผู้คนจากต่างถิ่นสั่งซื้อมากมาย ในขณะที่ครอบครัวอื่นในเมืองนี้ก็ทำการผลิตเป็นอุตสาหกรรมในครัวเรือนแทบทุกบ้าน กล่าวกันว่ารสชาติโคชูจังของเมืองนี้อร่อย ไม่เค็มไม่เผ็ดและไม่หวานเกินไป นั่นคือมีรสชาติกลมกล่อมหอมหวลชวนรับประทานยิ่งนักทำให้สร้างรายได้และชื่อเสียงแก่ครัวเรือนในเมืองซุนชังให้ระบือไปไกล